Αποφασίζοντας για τη δική μας πορεία, έχουμε κάθε δικαίωμα μεταβολής, όταν όμως έχουμε δεσμούς; Ο Παύλος αποφάσισε λόγω της επικείμενης αναπηρίας του, να εγκαταλείψει την ζωή του και τους δεσμούς του, μένοντας σε έναν χώρο φιλοξενίας. Εκεί, γράφει σε ένα τετράδιο τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής του. Για τη γυναίκα, τη δουλειά, τα όνειρά του. Aλλά στην πραγματικότητα, ο Παύλος δεν ήξερε τίποτα από την αλήθεια που νόμιζε ότι κινεί. Σελίδα και διαστρέβλωση. Ο συγγραφέας ελέγχει πλήρως τα γεγονότα και φιλοσοφεί για ηθική μέσω αντικρουόμενων δυνάμεων. Οι ρόδες. όμως, κινούνται προς τη φορά που τις ωθεί η μεγαλύτερη δύναμη.
Αγαπημένο απόσπασμα:
Έτσι καταλαβαίνει κανείς γιατί υπάρχουν τελικά οι απαγορεύσεις. Δεν είναι που χαλάνε τα δόντια απ’ τα πολλά γλυκά όταν είμαστε παιδιά. Μήτε πως δεν θα μεγαλώσει κάποιος αν δεν κοιμάται το μεσημέρι. Μα τι γλύκα θα είχαν τα παγωτά αν δεν ήταν απαγορευμένα από τους γονείς; Ποια αταξία θα θυμόμασταν όταν μεγαλώναμε αν ήταν εντός των ορίων; Ποια θα ‘ταν τάχα η μαγεία του πρώτου φιλιού στην όψιμη ηλικία της εφηβείας αν δεν το γευόμασταν γεμάτοι φόβο και περιέργεια για άγνωστο; Γι’ αυτό αγαπώ τη Ματίνα. Γιατί με παίρνει απ’ το χέρι και τρέχουμε από σκανδαλιά σε σκανδαλιά σαν ηλιοκαμένοι έφηβοι. Δίνει αξία στην κάθε στιγμή από το τίποτα και με κάνει να νιώθω ζωντανός, πράγμα που έχω αποβάλει αυτοβούλως από πάνω μου εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά το κορμί, η καρδιά μου, δεν λένε να το αποδεχτούν και λυγάνε στους πειρασμούς του καλού μου αγγέλου, όσο αντιφατική κι αν είναι η συνύπαρξη πειρασμού και αγγέλου σ’ ένα κορμί.