Οι πεταλούδες, όταν πετούν, μαγεύουν. Η «πεταλούδα» αυτή, όμως, επιλέγει να ξαποστάσει στα περβάζια επαρχιακών σπιτιών δίνοντας τη δυνατότητα στον αναγνώστη να διεισδύσει στα ενδότερα. Πρωταγωνίστρια η Κατερίνα αποφασισμένη να ανοίξει κομμωτήριο αψηφώντας τον δυνάστη σύζυγό της. Στην προσπάθειά της αυτή συναντά τον Παναγιώτη, έναν νέο με σύνδρομο Down, που συνδέονται ως καταπιεζόμενοι. Η Κατερίνα τον φροντίζει και η τρυφερή σχέση προστασίας θυμίζει πεταλούδα που ωριμάζει στο κουκούλι, μέχρι να πετάξει· μπορούν, όμως, οι τραυματισμένες πεταλούδες να πετάξουν; Η συγγραφέας ισχυρίζεται πως η πραγματική φύση του ανθρώπου πάντα αποκαλύπτεται, βίαιη ή τρυφερή, κάτω από ανάλογες συνθήκες. Και έχει δίκιο.
Αγαπημένο απόσπασμα:
Η Κατερίνα πάτησε το γκάζι πιο δυνατά και ξεφύσησε θυμωμένα. Δίπλα της ο Παναγιώτης έμοιαζε νευρικός. «Εσύ μ’αγαπάς;» Κράτησε την ανάσα της. Δεν είχε ξεκαθαρίσει ακόμη αν μπορούσε ν’ αγαπάει τους ανθρώπους που το ένα πόδι τους είναι πιο κοντό από το άλλο. Χαμογέλασε που τον είδε να την κοιτάζει όλο προσμονή. Τελικά του απάντησε. «Ναι. Σ’ αγαπάω». «Τι είναι η αγάπη;» Η Κατερίνα πλεύρισε το αυτοκίνητο κι έσβησε τη μηχανή. Του έπιασε τα χέρια και κοίταξε τ’ απορημένα του μάτια. «Κοίτα. Δεν έχω κάποιον ορισμό, κάποια εξήγηση να σου πω. Απλώς αγαπάμε γιατι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». «Όλοι το κάνουν αυτό;» «Νομίζω όχι όλοι. Εγώ πάντως το προσπαθώ». «Πώς το ξέρεις;» Έσκυψε το κεφάλι για να σκεφτεί. «Στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, ό,τι και να γίνει, ένα μικρό κομμάτι παραμένει αγνό. Απείραχτο. Αυτό είναι το κομμάτι της αγάπης. Μοιάζει σαν να ήταν εκεί από πάντα. Δεν μπορείς να το ακουμπήσεις. Δεν μπορείς να το αλλάξεις ή να το χειροτερεύσεις. Μπορείς όμως να το χρησιμοποιήσεις. Μόνο αυτό μπορείς να κάνεις. Ή να το αγνοήσεις. Εγώ ξέρω πως το χρησιμοποιώ. Όπως το καταλαβαίνω καλύτερα τουλάχιστον».
Έλενα Πιπερίδου, Οι μέρες της πεταλούδας, εκδόσεις Πνοή, Αθήνα: 2019, σσ. 287-288.
Βρείτε το εδώ: https://www.ekdoseispnoi.gr/product/οι-μέρες-της-πεταλούδας/